QUE FUE DE BABY JANE?

Y QUE HABRÁ SIDO DE TODOS LOS QUE LA MIRABAN SIN VERLA?

miércoles, marzo 30, 2011

Miedo...


Yo antes, tenía miedo a morirme, que es un miedo muy normal y muy humano, pero que no deja de ser una chorrada. Porque morir, te vas a morir igual, con miedo o sin él. ¿Y quién te dice a tí que no vas a estar mejor? Peor, difícil... Quiero decir, que si voy a estar en el mismo sitio en que estaba antes de nacer, al menos, no me va a doler nada.

Ahora tengo miedo a equivocarme. Otra chorrada, porque si vivo lo suficiente me equivocaré un millón de veces. Y, se supone, que de las equivocaciones se aprende, así que, los que metemos la pata a menudo, nos acercamos a la sabiduría sin remedio.

Mis mayores momentos de miedo siempre han sido cuando no podía dominar la situación, cuando las cosas dependían de otros. Porque como yo soy tan lista que iba para capitana del Titanic...

El miedo es odioso. Pero da un gustazo superarlo!!!

Yo ahora conduzco, leo esquelas y desenchufo el lápiz de memoria sin seguridad.

PD- Cualquier día me hago las ingles brasileñas.

domingo, marzo 20, 2011

Esto ye un regalu cumpleaños.


Fai siete años, adelanteme dos hores a la fecha, y te fice el meyor regalu de tu vida. Esi ya nun lu voy superar.

Amás, con esta crisis, tampoco ta la cosa pa andar despilfarrando...

Podía prometete que voy especializame en postres, que voy aprender masajes tailandeses o que voy dejar de dar voces. Pero ¿pa qué nos vamos a engañar?

Voy seguir dándote codazos cuando roncas, exigiendo mi desayunu inglés los fines de semana, falando más de la cuenta y pidiéndote un culín cuando acabes de sentate.

Ya lo sé, ye una mierda de regalu. Pero duraderu, porque pienso seguir faciéndolo hasta que morra.

Luv ya!!!

lunes, marzo 14, 2011

Mi abuela

Mi abuela es fuerte y dura, tierna y blanda. Tiene una hermosa melena blanca que se niega a perder, más por orgullo que por coquetería.

Mi abuela canta mientras cocina y le habla a los pucheros, como yo. Es de lágrima fácil y mala leche espontánea, también como yo.

Le gustan los hombres altos, los niños risueños y las rosquillas con mucho anís.

Mi abuela no va a misa pero reza por todos. No habla de política pero tiene muy claro de qué lado está. No consiente caprichos pero siempre tiene un detalle.

Mi abuela huele a abuela, abraza como una abuela y ríe como una niña.

Mi abuela sólo existe en mi cabeza pero cada noche me susurra al oído: "A por ellos, que son pocos y cobardes."

PD- Lo sé, a mí también me sorprende que conozca a Loquillo.

martes, marzo 01, 2011

Suspenso en literatura...

Estudiar cuando ya se tienen unos aniños tiene, aparte de la dificultad por la pérdida de costumbre, mucho peligro.

Me acuerdo de una profesora de instituto que borraba comas de todas mis redacciones hasta que yo le explicaba: "Esto es un inciso, aquí es necesaria la pausa..." Vamos, algo castrante, ya que yo ponía mucho empeño en escribir y en lucirme en lo único que me interesaba de todo el curso. Pero ella era rancia, muy rancia... O tal vez, se había aprendido todo lo que dicen los críticos y los libros y esa era su LITERATURA.

Yo, ahora, aparte de no creerme lo que me cuenta nadie, estoy muy tirando a borde y, como tengo que leer por obligación (pecado mortal!!!), me están cayendo mal algunos autores.

Entra dentro de lo normal que algunos te caigan bien y otros mal, pero ¿puedo dentro de mi supuesta "educación para adultos" dar mi propia impresión sobre Baroja? No voy a decir que era un moñas, ni que era más triste que la trompeta de la procesión de Semana Santa. Puedo razonarlo y hasta convencer, pero supongo que lo se espera de mí en el examen es que cuente lo que dice el libro de texto, y yo ahora estudio para aprender, no para memorizar.

Además, soy una bocazas,no me resistiré a poner la guinda al pastel.

Nació en tal sitio, sus obras más importantes son tal y tal, su temas giran en torno a esto y a lo otro, pasará a la historia como el autor más aquello... Pero ¡me cagüen tos sus muertos lo pesadito qué se pone!

Claro que, después de leerme, más de uno pensará lo mismo...

PD- Las opiniones son como los culos. Todo el mundo tiene uno y piensa que el de los demás apesta. (El cine también enseña...)